28 maart
Zo de reis is begonnen. Wat is het toch verschrikkelijk om afscheid te nemen. Ik heb het natuurlijk niet droog gehouden. En toen begon de oo zo spannende reis. Na 7 uur vliegen kwamen we in Douala aan. Ik stapte het vliegtuig uit en toen kreeg ik echt een klap in mijn gezicht. Wat een hitte!! Ik had gelijk overal zweet staan. Zelfs op de plekken waar ik het nog nooit heb gehad. Maar jha toen begon de strijd om de koffers. Er waren 2 lopende banden de ene keer kwamen er een paar koffers op de ene lopende band en de andere keer een paar op de andere. Na een uur hadden we eindelijk al onze koffers en konden we naar buiten, om te gaan kijken of de taxi er was. Maar nee die was er niet, jammer hoor. Ik dacht die komt nog een paar uur later, zoals heel normaal is in Kameroen. Dit was dus niet het geval. De taxi was een uur te vroeg en had geen zin om te wachten. Dus jha wij zijn echt super opgelicht, 30 euro voor 10 minuten rijden, dit is normaal maar 13 cent ofzo. Maar jha zijn we ook goed voor onze mede mens. Maar na 10 minuten kwamen we bij het verkeerde huis aan. Na een grote discussie, konden we toch naar het goede verblijf. Wat een luxe was dat, lekkere airco. Maar jha geen stromend water.
29 maart
De lange reis naar bamenda. Wat half 10 zou worden werd 11 uur, wat een 18 persoonsbusje zou worden werd een 9 persoonsbusje, met alle koffers op het dak, 6 uur werd 7,5 uur. Dus ik ben nu echt helemaal in de afrikaanse sfeer terecht gekomen. Maar de reis was niet heel erg, ik heb genoten van het landschap en het bijzondere was. Op de snelweg zitten er bij elk dorpje is een echte verkeersdrempel gemaakt (daar kan je echt maar met 20 km/uur overheen). Bij die drempel staan allemaal mensen om heen om dingen aan je te verkopen. En je hoort ze gewoon zeggen, kijk blanke daar kunnen we wel wat aan verkopen. Na het laatste deel van de reis door de bus te zijn geschud konden we eindelijk wat eten, en naar bed. Zo dit sloopt je wel al die nieuwe indrukken.

30 maart
Vandaag zijn we lekker een eind wezen lopen. We zijn door een deel van Bamenda gelopen, echt bijzonder om te zien hoe ze daar leven. Ze leven heel primitief maar zien er toch heel gelukkig uit. Ze zijn blij met wat ze hebben, daar kunnen wij echt nog wel eens een voorbeeld aan nemen. Daarna zijn we naar een waterval geweest, we moesten wel eerst modderige paadjes op klimmen waar er nog wel een paar onderuit zijn gegaan. We werden rond geleid door onze gids Basil. We zijn ook bij hem thuis geweest. Hij maakt bronze beeldjes, waar hij zelf ook de mal van maakt. Super arbeids intensief. S avonds hebben we nog een gezellige avond gehad, met veel liefdevolle opmerkingen en lekker veel gekaart. De groep is echt heel gezellig.